POZWÓLCIE DZIECIOM WYPEŁNIAĆ PRZESTRZEŃ POMYSŁAMI

Improwizacja, niegotowość są dzieciom najbliższe. Przyjrzyjcie się ich zabawom w dom ,

w sklep, w ruch uliczny... Same potrafią przekonująco działać, mówić w sytuacji, w której

damy im tę swobodę.

Eksperymenty, zabawa to najlepsza droga rozwoju małego dziecka. Takie przestrzenie

praktyk oddane dzieciom podczas realizacji przedstawień dają im wspaniałe

niezapomniane doświadczenie, wiedzę o świecie i piękny naturalny efekt w postaci ich

własnego, prawdziwego spektaklu. Nauczyciel, czy instruktor powinien być tutaj być tylko

opiekunem zdarzenia, a jak najmniej mentorem. Najlepiej, by delikatnie naprowadzał

niektóre tematy na właściwy tor, a nie planował je i wymagał spełnienia własnej wizji.

Przytoczę tu samego Jana Dormana- pedagoga, reżysera i twórcę Teatru Dzieci Zagłębia

w Będzinie. Zbadał i wcielał z sukcesem idee zabawy jako źródła obserwacji, myślenia i

interpretowania rzeczywistości przez dziecko, bo dziecięcy „Teatr ma zmusić do myślenia,

teatr ten nie chce definiować myśli” Teatr ten daje dzieciom „wolne miejsce”, które same

wypełniają- mówi Dorman

WYOBRAŹNIA I SKOJARZENIA

Ćwiczenie uważności

Dzieci układają się wygodnie na dywanie, mogą siedzieć, zamykają oczy.

Instruktor mówi: Wyobraź sobie duży ekran w kinie, zaraz zacznie się film. Niezwykły,

nietypowy, bo sam go wyświetlisz swoją wyobraźnią.

• Wsłuchaj się w dźwięki dochodzące spoza budynku. Jaki obraz widzisz?

Zapamiętaj go.

• Wsłuchaj się w dźwięki dochodzące z wnętrza budynku. Jaki obraz widzisz?

Zapamiętaj go.

• Wsłuchaj się w odgłosy z tego pomieszczenia. Jaki obraz widzisz? Zapamiętaj go.

• Wsłuchaj się w odgłosy dochodzące z własnego ciała. Jaki obraz widzisz?

Zapamiętaj go.

• Skup uwagę na własnym oddechu.

Film się kończy , otwierasz oczy.

A teraz opowiedz jaka akcja działa się w Twoim filmie, co zobaczyłeś?

MONIKA ADAMIEC