Pisklaki w reflektorach

  Teatr Sztuk uwidacznia wydarzenia w projekcie PISKLAKI W REFLEKTORACH.  Dostęp do materiałów w tym darmowej publikacji jest na samej górze strony  https://www.facebook.com/pisklakiwreflektorach Wgląd w zamieszczone praktyki jest dostępny tu na blogu. POLECAMY. 

 DOROTA KRAWCZYK - instruktor, animator, pedagog, aktorka teatrów amatorskich. Obecnie pełni funkcję kierownika Amatorskiego Ruchu Artystycznego "ARA" w Wodzisławskim Centrum Kultury, wcześniej była dyrektorem tej placówki. Prowadzi niejednokrotnie nagradzany na festiwalach ogólnopolskich dziecięcy zespół "Szydełko" oraz młodzieżowy "Szydło". Warto odszukać w internecie jej Domowy Teatr Na Kwarantannie "Bębenek"- to cudowna inspiracja do zabaw teatralnych z dziećmi przedszkolnymi. Prowadzi warsztaty i kursy dla nauczycieli i instruktorów prowadzących teatry amatorskie, szkolne i przedszkolne. Zasiada w jury na wielu przeglądów teatralnych dla dzieci i młodzieży szkolnej. Jest pomysłodawcą, realizatorem oraz koordynatorem wielu projektów związanych z teatrem, m.in. "Lato w Teatrze", "Przedszko-lalki Bis", "Para-buch, teatr w ruch". Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 2012 r. została nagrodzona przez Pre

 DOROTA KRAWCZYK poleca Małe formy teatralne mogą stanowić autonomiczne krótkie spektakle, które z powodzeniem można wystawić podczas występów dzieci w przedszkolu lub szkole. Każdy pomysł „okienkowy” można przenieść na dużą przestrzeń. Role możemy multiplikować. Małe formy mogą również połączone w jeden wspólny temat stać się pełnym spektaklem. ZADANIE DLA KAŻDEGO INSTRUKTORA 1: Zastanów się jak zobaczone przed momentem spektakle stolikowe na 2 aktorów można przetransponować na większą przestrzeń i wielu aktorów. ZADANIE DLA KAŻDEGO INSTRUKTORA 2: Posiłkując się wierszami np.: Elżbiety Gorzkiej-Kmieć z książki „W co się bawić (…) wybierz 3 – 4 i połącz je wspólnym tematem. Nazwij go. Może stać roboczym tytułem spektaklu. Spróbuj stworzyć szkic scenariusza do spektaklu. Jakiej formy teatralnej użyjesz? Jak zbudujesz scenografię? Jak wyglądałyby kostiumy? WIĘKSZE FORMY TEATRALNE – JAK STWORZYĆ AUTORSKI SCENARIUSZ? Etapy tworzenia autorskiego scenariusza: 1.Znajdź temat nadrzędny, który

 DOROTA KRAWCZYK poleca LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA DO ĆWICZEŃ TEATRALNYCH: • Klaus W. Vopel „ Latający dywan”, „Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci • B. Broszkiewicz, J. Jarek „Teatr dziecięcy. Warsztaty edukacji i teatralnej” • Klaus W. Vopel „Ćwiczenia relaksacyjne” MAŁE FORMY TEATRALNE W małych i bardzo młodych grupach doskonale sprawdzają się niewielkie formy teatralne wykorzystujące techniki teatru stolikowego, teatru cieni, teatru lakowego, teatru dłoni i rąk czy teatru okienkowego. Etapy tworzenia scenariusza spektaklu Polecam: wiersze Jana Brzechwy, Wandy Chotomskiej, Natalii Usenko, Danuty Wawiłow, Elżbiety Gorzkiej-Kmieć, Ignacego Krasickiego, Marii Konopnickiej, Historyjki dla małych uszu, Opowiastki dla małych uszu, Pan Kuleczka 1.Wybór formy spektaklu: Przykłady: pacynka, lalka typu muppet, teatr kamishibai, teatr żywego planu, kukiełka, teatr cieni, teatr rąk, „skarpetkowe pacynki”, teatr przedmiotu, teatr łączący różne techniki... 2.Wykonanie rekwizytów, lalek, kostiumu J

 DOROTA KRAWCZYK poleca Nakręcany pajacyk Jedna osoba jest drewnianym pajacykiem (zgina się tylko w stawach, ograniczona plastyka ciała), a druga człowiekiem, który za pomocą kluczyka zamontowanego w plecach nakręca go w sekwencji na 1, 2, 3, by ten mógł ożyć. Improwizujemy w parach. Lustra Ćwiczenie w parach. Jedna osoba nadaje ruch, druga go odbiera w tym samym czasie i zakresie. Ćwiczenie wykonujemy powoli, a ruchy, które proponujemy muszą być proste, nieskomplikowane. Najważniejsze w tym ćwiczeniu jest skupienie i „złapanie” energii partnera na takim poziomie, a nasze ciała będą poruszać się niemalże identycznie. Etiudy Etiuda na temat 1. Wykorzystując doświadczenie z innych ćwiczeń tworzymy etiudę teatralną. Dzielimy zespół na grupy około 5 osobowe. Każda otrzymuje jeden temat (klasa, u dentysty, w sklepie, w ruchu drogowym, wojna, zabawa itp.). Zadaniem jest wymyślenie krótkiej sceny. Tekst i ruch powinny być symboliczny i oszczędny. Pamiętajmy, aby etiuda miała początek (postaci

  DOROTA KRAWCZYK poleca Zwierzątka Improwizacja. Chodząc po sali poczuj się ulubionym przez siebie zwierzakiem i wymyślaj różne jego zabawy. Baw się sam lub z innymi zwierzakami. Pomagamy sobie dźwiękiem. Innym wariantem jest wcielenie się w zwierzątka, których nazwę wypowie instruktor. Magiczna skrzynia Każdy uczestnik ćwiczenia wyobraża sobie swoją skrzynię lub używa realnej (pudło, kufer, walizka itp.) W skrzyni znajdują się 3 wyimaginowane przedmioty. Uczestnik wyciąg je kolejno. Ogrywa je, improwizuje z nimi, bada je. Pozostali uczestnicy obserwują i próbują odgadnąć co zostało wyciągnięte. Można ustalić różne warianty ćwiczenia:  1) wyciągnij 3 rzeczy, które lubisz najbardziej  2) których nie cierpisz  3) których się boisz  4) o których marzysz  5) których nie da się kupić itp. Rytm w ruchu i działaniu scenicznym Machina rytmów Osoba po osobie dołączamy do siebie proponując ruch i dźwięk. Tworzymy z siebie maszynę, której stajemy się trybikami. Ważne, by trybiki miały ze sobą po

  DOROTA KRAWCZYK poleca Improwizacje - ćwiczenia na wyobraźnię Czarodziej Do ćwiczenia potrzebne nam są te same rekwizyty dla każdego, np. poduszka. Wybieramy z grupy jedną osobę, która staje się czarodziejem. Czarodziej 3 razy zmienia znaczenie przedmiotu, które przejmują uczestnicy ćwiczenia. Wypowiada następujące zaklęcia: Niech poduszka stanie się... jeżem/ brzuchem / kanapką. Następnie: Niech czarodziejem stanie się... Małgosia – wtedy następuje zmiana czarodzieja. Niewidzialne sznurki Chodząc w przestrzeni poruszamy się jakby sznur ciągnął nas za określoną część ciała. Tę część określa instruktor prowadzący ćwiczenie wyraźnym poleceniem, np. ręka, łokieć, pięta, brzuch. Zdarzenie wyrażamy nie tylko w ruchu, ale również w napięciu mięśni, twarzy i dźwięku. Magnes -Improwizacja. Chodzimy po sali, na klaśnięcie instruktora niczym magnes przyciągamy się do osoby / rzeczy, którą mamy najbliżej lub której imię / nazwę wypowie instruktor. Następnie z wielkim wysiłkiem staramy się odepc

  DOROTA KRAWCZYK poleca Spięcia i rozluźnienia Poruszamy się po „krze” tak jakbyśmy nie mieli żadnych kości. Ciało jest bezwładne, przegina się w każdą stronę, nie potrafimy znaleźć równowagi. Na klaśnięcie spinamy całe ciało z rękami do góry, zatrzymuje się na moment, po czym na kolejne klaśnięcie instruktora puszczami napięcie kontynuując ćwiczenie. Cały czas kontrolujemy naszą „krę”. Można użyć haseł : „kamień” i „galareta”. Teatralny berek Bawimy się w klasycznego berka. Różnica polega na tym, że grupa wymyśla sposoby na złapanie i wybawienie np. balon (osoba złapana staje w pozycji napompowanego balonu, aby ją wybawić należy przebić balon igłą), pajacyk (nakręcanie), kwiat (podlewanie), zegar (nakręcanie wskazówek), kanapka (smarowanie masłem) itp. Liczy się praca z wyobraźnią! Kulka energii Stojąc na kole znajdujemy wyobrażone ziarenko. Tworzymy z niego kulę, którą po chwili „połkniemy”. Tam, gdzie kulka się znajdzie (brzuch, ręka, noga, pośladki, głowa) wywoła wibracje. Instruk

 DOROTA KRAWCZYK poleca JAK PROWADZIĆ WARSZTAT TEATRALNY? Podczas każdych zajęć teatralnych warto wykonać kilka ćwiczeń warsztatowych, które służą podnoszeniu umiejętności aktorskich, pobudzaniu wyobraźni, otwieraniu, rozgrzaniu ciała i aparatu mowy, integracji grupy, przełamywaniu barier i wstydu, pobudzeniu energii aktorów. Warto w warsztacie zawrzeć elementy rozgrzewki, ćwiczeń dykcji i głosu, improwizacji, ćwiczeń rytmicznych, ćwiczeń w parach. Ostatnim etapem pracy jest stworzenie etiudy teatralnej i jej omówienia lub przejście do próby spektaklu. Etiuda powinna zawierać wiedzę i umiejętności nabyte podczas zajęć, nawiązywać do nich, spajać je, podsumowywać. Ćwiczenia rozgrzewkowe W kole i do muzyki. Tworzymy warstwy ćwiczenia: ruch + dźwięk + emocja - impulsem wchodzimy do koła, kolejno wg wskazówek zegara. Osoba w środku proponuje ruch, który przejmuje cała grupa. Ważny jest rytm, akcent, precyzja ruchu, dbałość o każdy szczegół. Następnie możemy dodać dźwięk, słowo, zbitki dykc

DOROTA KRAWCZYK poleca 21.Wyobraźnia jest wielką siłą. Inspiruj się zabawami dzieci, ich własnymi pomysłami. To zaoszczędzi Ci wielu godzin spędzonych na wycinaniu statku z kartonu i robieniu kwiatków z bibuły. 22.Muzyka do spektaklu. Lepiej nie korzystaj z radiowych hitów, dosłowności, piosenek z niewłaściwym tekstem. Jeśli wybierasz utwory z tekstem obcojęzycznym sprawdź tłumaczenie utworu. Najbezpieczniej wybierać utwory instrumentalne, tworzące nastrój, klimat przedstawienia, albo tworzyć warstwę muzyczna na żywo. 23.Szukaj dobrej literatury dla dzieci. Staraj się o wysoki poziom słowa. Jeśli decydujesz się na tekst własny lub tekst „wymyślony” przez aktorów wyczyść go z „brudów”, błędów stylistycznych, gramatycznych, zbytniej potoczności, powtórzeń. Kieruj się zasadą „mniej znaczy więcej”. Spektakle „przegadane” to częsty błąd spektakli amatorskich. 24.Buduj działanie na scenie. Dreptanie w miejscu to nie ruch sceniczny, to tzw. „brud”. Każdy ruch, gest, krok ma scenie znaczenie.

 DOROTA KRAWCZYK poleca 14.Lepiej nie chowaj twarzy dziecka za maską. Twarz aktora wyraża najwięcej emocji.  Ponadto tłumisz jego głos. 15.Dbaj o konsekwencję i czystość kostiumu. Józef w jasełkach nie może mieć adidasów, dziewczynka z zapałkami złotych kolczyków, król nie może być boso. Kostium możesz potraktować „skrótowo”, symbolicznie. Na czarnej / szarej bazie wystarczy 1-2 elementy, atrybuty postaci. 16.Kostium u młodego aktora musi być wygodny i funkcjonalny. Widz nie może spostrzec, że aktor się męczy, ma ograniczone ruchy, boi się potknąć. Włosy powinny być spięte, chyba, że zamysł postaci jest w sposób uzasadniony inny. 17.Nie wolno Ci „skompromitować” młodego aktora kostiumem, narazić na śmieszność i okrutne uwagi publiczności (za krótki, za ciasny, podkreślający niedoskonałości sylwetki, prześwitujący itp.) Pamiętaj, dziecko jest niezwykle wrażliwe. Ufa Ci. Widzisz więcej. Bądź przewidujący. 18.Wszystko, co znajduje się na scenie musi tam być „po coś”. Unikaj niepotrzebnego

 DOROTA KRAWCZYK poleca Tworzenie scenariusza spektaklu amatorskiego dla dzieci i młodzieży oraz metody pracy z młodym aktorem. WAŻNA CZUJNOŚĆ I OSTROŻNOŚĆ: 1. Unikaj mikrofonów do ręki i na statywie. Pracuj nad emisją głosu swoich aktorów. Jeśli przestrzeń jest duża i obawiasz się, że Twoi aktorzy nie będą słyszalni, przeprojektuj przestrzeń, umieść scenę w środku, widzów usadź wokół na kwadracie lub kole. Ty jesteś reżyserem. Wiele zależy od Ciebie. 2. Zwracaj uwagę czy aktorzy nie grają tyłem do widza. Aktor musi być widoczny oraz słyszalny. Świadomość właściwego poruszania się na scenie osiągniesz dzięki różnym ćwiczeniom warsztatowym. 3. Pamiętaj, mamy więcej części ciała niż tylko ręce i nogi. Emocji nie wyrażamy tylko machając rękami. Szukaj innych form wyrazu. Pracuj na ekspresją emocji w ciele. Wykonuj na zajęciach ćwiczenia ruchowe, one otwierają aktora, ukazują mu możliwości, jakie posiada ciało w wyrażaniu emocji. 4. Komponuj zajęcia na zasadzie:  - rozgrzewka ruchowa;  - r

"PUDŁO" Scenariusz: Grzegorz Śmiałek Spektakl został przygotowany w ramach projektu "Pisklaki w reflektorach". Zrealizowany w Mckis w Jaworznie pod kierunkiem Bernadetty Zapała. Projekt "Pisklaki w reflektorach" odbywał się od września do listopada 2020 w C.K. Teatr Sztuk w Jaworznie w ramach programu Edukacja Kulturalna dotowanego ze srodków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 BARTOSZ GUMULEC BARTOSZ GUMULEC jest praktykiem teatru dziecięcego jak i młodzieżowego. Bartka możemy niejednokrotnie zobaczyć na scenie , ale i ... w szkole. Tak, tak, w szkole! Bo do tego wszystkiego jest nauczycielem języka polskiego! Nie bez przyczyny skupił się tutaj na temacie kultury słowa. Obok praktyki, talentu jest i wiedza - jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu na Wydziale Reżyserii Teatrów Dzieci i Młodzieży. Prezes Stowarzyszenia "Busola" zajmującego się edukacją kulturalną i teatralną dzieci. Prowadzi teatr dziecięcy, który był wielokrotnie nagradzany na ogólnopolskich festiwalach teatralnych. Jest też organizatorem licznych wydarzeń teatralnych dla dzieci m.in. Trybunalski Teatrzyk Ogródkowy, Niedzielne Teatralia, Trybunalski Teatrzyk Bajkowy. Pan Bartek jest uwielbiany przez dzieci! Myślę , że i uczestnicy projektu bardzo go polubili.

  BARTOSZ GUMULEC poleca Bardzo polecam dawnych i znanych autorów, jak i współczesnych : Tuwim, Brzechwa, Krasicki, Konopnicka, Jachowicz, Fredro, Gałczyński, Chotomska albo Frączek, Strzałkowska, Nowaczyk, Przebindowski, Rusinek. POMYSŁ NA TEKST I BUDOWANIE SCEN Mając już poprzednie doświadczenia teraz wybierz dowolny tekst-wiersz. Użyj także rekwizytu np.: pudła lub pudełek. Przygotujcie w parach i zaprezentujcie wiersz inscenizując go z użyciem tego rekwizytu. Pamiętajcie, że • Wasze pudełko może mówić • Wasze pudełko może być partnerem • Wasze pudełko może mieć różnobarwne ścianki • Wasze pudełko nie musi być tylko pudełkiem COŚ NA ZAKOŃCZENIE, CZYLI ĆWICZENIA ROZLUŹNIAJĄCE PRZYGOTOWANIE „PIZZY” Pary. Jedna osoba się kładzie na brzuchu, a druga na plecach odgrywa, opowiadając np.: historię przygotowania pizzy – taki zabawny masaż. • mąka w kopczyk - zbieramy dłońmi niewidzialną mąkę z całej stolnic - pleców • jajo - lekkie uderzenie w środek • ugniatanie ciasta - ugniatanie • rozkł

 BARTOSZ GUMULEC poleca ZABAWY INTERAKCYJNE W PARACH, GRUPKACH MARIONETKA Działamy w parach /Marionetka-Animator/. W wyznaczonym czasie. Krótszym dla mniejszych dzieci, starsze mogą to robić nawet do 10 min. Animator ustawia Marionetkę za pomocą niewidzialnych sznureczków w postać odpowiadającą jakiejś profesji np.: malarz, dentysta, piekarz, sztangista, gitarzysta, wokalista, albo (wersja łatwiejsza) zwierzaki: kot, krowa, koń, tygrys, słoń, wiewiórka, gąsienica, ptak, ryba, kurka... Po ustalonym czasie Marionetki zastygają, a animatorzy zgadują jakie postaci powstały z marionetek. To samo można przeprowadzić w klimacie /Rzeźbiarz i Rzeźba/. Zasada jest podobna , bo trzeba zrobić to bezdotykowo, na dystansie. Partnerzy muszą się skupić na wysyłanych sygnałach ruchowych. Ćwiczenie trzeba robić wolno i ze skupieniem, tak aby partnerzy się dobrze rozumieli. SZUKAMY POMYSŁU NA SPEKTAKL ZABAWNE IMPROWIZACJE Używając prostego rekwizytu, jakim może być tekturowe pudełko zadajemy grupie zadan

 BARTOSZ GUMULEC poleca PRZYKŁADOWE WIERSZYKI DLA DZIECI Szedł raz Szymon do Koluszek, by szukać wujaszka, który jako kominiarz pracował na daszkach. Poszedł najpierw do Janusza, ponoć znał wujaszka, który jako kominiarz pracował na daszkach.                                         D. Szoplik „Gawron” Czarny gawron, czarny, czarne piórka ma, czarny ma ogonek, czarne skrzydła dwa. Czarny gawron czarny, czarne dzieci ma! Co im na śniadanie dzisiaj rano da?...                                                                            R. Pisarski ZADANIE Z WIERSZEM NA DYKCJĘ I EMOCJĘ 1.Powiedz wierszyk zwracając uwagę na poprawną wymowę. Można podczas ćwiczenia wymawiać hiperwyraźnie. 2.Powiedz wierszyk z emocją np.: ze zdziwieniem , nie wierzysz w to co mówisz 3.Powiedz wierszyk z inną emocją np.: jakbyś wygrał największą wygraną na świecie ĆWICZENIA INTERAKCYJNE STĄPANIE NA ŻĄDANIE Chodzimy po sali w rożnych kierunkach. Prowadzący wprowadza tematy, na co dzieci reagują odpowiednim porusz

BARTOSZ GUMULEC poleca ĆWICZENIA GŁOSEK „S” I „Z”. WSŁUCHAJ SIĘ I POWTÓRZ. Masa, kasa, wesele, posoka, rysy, piasek, usuwa, satyr, sen, syty, sok, suty, syczy, susza, sośnina, kosmyk, kostur, kasta, kustosz, wyschła, sfoja (swoja), sfeter (sweter), spada, ospa, sczesać, pas, kres, opis, grus (gruz).  Brezent, beza, poza, koza, razem, zawsze, zezem, kobza, zdrowy, zadanie, odznaka, zysk, sezam. f-soku, f-serze, f-sylabie, f-sadku, f-sukni, f-sekrecie, f-sandałach, f-samej, f-skutek, f-soli, f-sercu, f-Suwałkach, f-skutek, f-skarbie, f-soku, f-skoku, f-skład, f- sklepie, f-skórze. Przejście do spółgłosek z pozycji „s” Roch-słyszał, niech-scałuje, niech-sczochra, niech-sczepi, niech- sczesze, niech-sczarnym, niech-s-czegoś, niech-s-szumem, puch-s-szarego skowronka, Lech-strfonił. „s” między samogłoskami Osoba, osowiały, usuwać, osóbka, odsunął-się, esencja, neseser, reset, hasać, pasać, masaż, lus, wós, nos, kos, powós, bis, lis, unos, ukos, ras, was, turkus, opos, wygasać. Uwaga! Głoski

BARTOSZ GUMULEC poleca   ĆWICZENIE USPRAWNIAJĄCE MOTORYKĘ NARZĄDU MOWY. LIZAK Lizak dla każdego! Ależ to okazja! Ale także i zadanie! 1. Umieść go ok. 10 cm przed twarzą na wprost, z prawej, z lewej , u góry, u dołu i spróbuj wyciągnąć język w jego kierunku. Przecież chcesz go posmakować.  To wszystko po to, by język giętkim był wtedy pokona wszelkie językołamacze. 2. Możesz „wymalować” usta lizakiem i je dokładnie oblizać. ĆWICZENIA ARTYKULACYJNE Nie koniecznie dla przedszkolaków, ale można spróbować. Spróbujcie wymówić kolejne głoski bardzo , bardzo wyraźnie A-E-I-O-U-Y A następnie zróbcie próbę wymówienia tych głosek w wartkim tempie, ale w kolejnych układach : E-I-O-U-Y-A I-O-U-Y-A-E O-U-Y-A-E-I U-Y-A-E-I-O Y-A-E-I-O-U Zabawcie się teraz w łączenie dowolnych spółgłosek z powyższymi samogłoskami. Przykład: PA- PE- PI- PO- PU- PY RA- RE- RI- RO- RU- RY GA- GE- GI- GO- GU- GY … Możecie pójść dalej tworząc sylaby z dwóch spółgłosek i samogłoski Przykład: DRA-DRE-DRI-DRO-DRU-DRY WGA-WGE

 BARTOSZ GUMULEC poleca DYKCJA c.d. czyli wdech i wydech PUSZCZANIE BANIEK MYDLANYCH Potrzebne: Bańki mydlane (najlepiej dla każdego jedno opakowanie) Fantastyczna zabawa wszystkich dzieci. Można z niej jednak wyciągnąć praktyczne zadanie. -Staramy się wykonać jak największą bańkę. Generuje to dłuuuuuugi i kontrolowany wydech. -Staramy się puszczać dużo małych banieczek – dmuchanie staccato - krótkie i przerywane wydechy. -Staramy się zrobić bańkę i utrzymać ją na pewnej wysokości . Dzieci będą w ruchu, będą kłaść się na podłodze, wstawać i ustawiać postawę na różne sposoby byleby utrzymać bańkę w locie. MECZ PING-PONGA Potrzebne : Dwie piłeczki - ping-pongi Sposobów na ich dmuchanie możesz wymyślić wiele. Podaję jedno z rozwiązań: Stawiamy piłeczki na gładkim podłożu. Dwójka dzieci stoi z nimi na linii startu , a przed nimi w odległości np. 2 m jest linia mety. Rysujemy lub zaznaczamy dwie linie boczne, za które nie będzie można wyjść. Można też przeprowadzić to na stoliku, bo on sam

  BARTOSZ GUMULEC poleca POKAZ MODY Przygotujcie: -kapelusze, szale, kostiumy, rekwizyty. Ilość  dowolna, jednak warto, by mogły tworzyć skrajnie różne postaci. -motyw muzyczny, rytmiczny i wesoły Każdy z grupy wybiera sobie jedną konkretną stylizację np.: pirat, pani wiosna, modnisia, staruszek, piesek, żołnierz... Grupa staje w szeregu na środku sali, a jedna osoba staje na starcie do występu. Pójdzie ona wzdłuż grupy, gdy tylko zabrzmi muzyka. Reszta osób na moment staje się grupą fotografów i widzów na pokazie mody. Osoba prezentująca się musi zaprezentować się najlepiej jak potrafi w duchu swojej postaci. Fotografowie tymczasem pstrykają zdjęcia, a widzowie biją brawo. I tak każdy po kolei. Ćwiczenie to zachęca dzieci do improwizacji i oswaja ze sceną oraz swobodną autoprezentacją. DYKCJA ROZGRZEWKA APARATU MOWY ZDMUCHIWANIE ŚWIECY Potrzebna: -świeca lub dwie -zapałki Oczywiści wszystko pod kontrolą prowadzącego zajęcia. 1. Zapalamy świecę lub dwie i prosimy kolejno dzieci, by spr

  BARTOSZ GUMULEC poleca ROZGRZEWKA MUSI BYĆ Są to przykładowe zabawy rozgrzewkowe. KARTKI NA PLECACH Wersja dla młodszych dzieci Przygotujecie: – karteczki z obrazkami, na których mamy czytelne rysunki, łatwe do określenia /np.: kość, okno, grzybek, but, samochód, pędzel.../ – taśmę klejącą. Każde dziecko otrzymuje obrazek, lecz nie pokazuje, ani nie mówi nikomu co otrzymał. Prowadzący przykleja obrazki na plecach dzieci. Dzieci stają pod ścianą. Na sygnał ruszają rozpraszając się po sali . Nie wolno się zatrzymać. Jest ciągły ruch. Zadaniem dzieci jest chronić swój obrazek, by nikt nie zobaczył co na nim mamy, ale jednocześnie należy zobaczyć i zapamiętać jak najwięcej obrazków u innych dzieci. Śmiechu i pomysłów na ukrywanie obrazka jest co niemiara! Wersja dla dzieci starszych Przygotujcie: – karteczki dla każdego z grupy (A6 - pół arkusza z zeszytu) – taśmę klejącą – twarde podkładki z karteczkami (dla każdego z grupy) – długopisy lub ołówki lub pisaki Zasada jest podobna jak wyże

  BARTOSZ GUMULEC poleca MIEJ NA UWADZE KULTURĘ SŁOWA „Baw się słowem, ale dbaj o słowo, dbaj o język ojczysty i podobnie o ten w buzi, bo dzięki temu Twój przekaz będzie czytelny, ciekawy i prawdziwy. A korzyść jaką dasz dziecku będzie na całe życie” SKORZYSTAJ Z DRAMY Drama pobudzając i rozwijając naturalne skłonności człowieka do wchodzenia w role kształtuje samodzielność w myśleniu i działaniu, rozwija wyobraźnię oraz postawę twórczą dziecka. „Dramę rozumiem tutaj jako pomost między wewnętrznym „ja” a środowiskiem jako naturalną ekspresję jako zabawę pełną improwizacji to dla mnie mała commedia dell'arte” Zanim przystąpisz do działania weź pod uwagę kilka niezwykle ważnych kwestii: 1. Wskazuj na wartość zajęć (w rozmowach z rodzicami i dyrekcją) 2. Wprowadź własne zasady (twórczy regulamin np.: premiera za pół roku) 3. Buduj więzi (zbuduj miejsce lub czas wymiany doświadczeń lub dzielenia się radościami i zmaganiami grupy) 4. Premiera niech będzie świętem dzieci 5. KSZTAŁĆ SIĘ

 Spektakl "Ośmiornica" na postawie wierszy Elżbiety Gorzkiej-Kmieć.

 Spektakl Jasełka

"PIKNIK POD STARUSZKIEM DĘBEM" Spektakl został przygotowany w ramach projektu "Pisklaki w reflektorach".  Zrealizowany w Przedszkolu nr 14 w Jaworznie.  Autorki:  Izabella Kubowicz  Anna Matusik  Krystyna Maciaszczyk  Projekt "Pisklaki w reflektorach" odbywał się od września do listopada 2020 w C.K.Teatr Sztuk w Jaworznie

"Śnieżka i krasnoludki" Scenariusz: Elżbieta Gorzka-Kmieć instruktor teatralny - nauczyciel przedszkolny - Anna Kluzek-Dyrda Wystąpił zespół "Sówki" z Przedszkola nr 54 w Sosnowcu Grupa przeszła niezwykły proces pracy z autorką i własną interpretacją tekstu . Dzieci przestraszone rozkwitły i najlepszym na to dowodem jest scena finałowa wspólnego tańca i śpiewu