DOROTA KRAWCZYK poleca

Małe formy teatralne mogą stanowić autonomiczne krótkie spektakle, które z

powodzeniem można wystawić podczas występów dzieci w przedszkolu lub szkole.

Każdy pomysł „okienkowy” można przenieść na dużą przestrzeń. Role możemy

multiplikować.

Małe formy mogą również połączone w jeden wspólny temat stać się pełnym spektaklem.

ZADANIE DLA KAŻDEGO INSTRUKTORA 1:

Zastanów się jak zobaczone przed momentem spektakle stolikowe na 2 aktorów można

przetransponować na większą przestrzeń i wielu aktorów.

ZADANIE DLA KAŻDEGO INSTRUKTORA 2:

Posiłkując się wierszami np.: Elżbiety Gorzkiej-Kmieć z książki „W co się bawić (…)

wybierz 3 – 4 i połącz je wspólnym tematem. Nazwij go. Może stać roboczym tytułem

spektaklu. Spróbuj stworzyć szkic scenariusza do spektaklu. Jakiej formy teatralnej

użyjesz? Jak zbudujesz scenografię? Jak wyglądałyby kostiumy?

WIĘKSZE FORMY TEATRALNE – JAK STWORZYĆ AUTORSKI SCENARIUSZ?

Etapy tworzenia autorskiego scenariusza:

1.Znajdź temat nadrzędny, który chcesz poruszyć w spektaklu np. konflikty dnia

codziennego małego człowieka.

2.Wypisz tematy, które będą częściami spektaklu np. konflikty rodziców, kłótnie o porę

pójścia spać, kłótnia o pilot do telewizora, kłótnia sióstr o ubrania, kłótnia o porządek itp.

3.Znajdź teksty, które mogą stanowić warstwę dialogową spektaklu, np. polskie wyliczanki

i rymowanki, wiersze np.: „Pan Bałagan”, „Zapach Czekolady”, „A jak będę dorosła”.

4.Zastanów się na formą spektaklu i zacznij tworzyć etiudy dając małym aktorom zadania

do wykonania połącz scenki w całość, uzupełnij tekst, co mogłoby stać się dalej?

5.Określ przestrzeń działania do spektaklu opartego o tekst, znajdź problem. Pomysły:

ulica (latarnia, ławka), kleks na podłodze, gra świateł, rząd krzeseł z przerwą, płachta z

dziurą, żywa scenografia z postaci ludzkich, sznurek, kula-hop, guma …

6.Całość zawiąż klamrą i postaw pointę.

I DO DZIEŁA!