DOROTA KRAWCZYK poleca

14.Lepiej nie chowaj twarzy dziecka za maską. Twarz aktora wyraża najwięcej emocji. 

Ponadto tłumisz jego głos.

15.Dbaj o konsekwencję i czystość kostiumu. Józef w jasełkach nie może mieć

adidasów, dziewczynka z zapałkami złotych kolczyków, król nie może być boso.

Kostium możesz potraktować „skrótowo”, symbolicznie. Na czarnej / szarej bazie

wystarczy 1-2 elementy, atrybuty postaci.

16.Kostium u młodego aktora musi być wygodny i funkcjonalny. Widz nie może

spostrzec, że aktor się męczy, ma ograniczone ruchy, boi się potknąć. Włosy

powinny być spięte, chyba, że zamysł postaci jest w sposób uzasadniony inny.

17.Nie wolno Ci „skompromitować” młodego aktora kostiumem, narazić na

śmieszność i okrutne uwagi publiczności (za krótki, za ciasny, podkreślający

niedoskonałości sylwetki, prześwitujący itp.) Pamiętaj, dziecko jest niezwykle

wrażliwe. Ufa Ci. Widzisz więcej. Bądź przewidujący.

18.Wszystko, co znajduje się na scenie musi tam być „po coś”. Unikaj

niepotrzebnego „zagracania” przestrzeni. Staraj się wykorzystać, „ograć” każdy

element, który „instalujesz” w przestrzeni.

19.Rekwizyt nie musi być tym czym jest w istocie. Ciekawym rozwiązaniem są,

gdzie przedmioty jednego rodzaju zmienią swoje znaczenie w działaniu aktorów

(poduszki, krzesła, skrzynki na jabłka, miski, drabiny, pudełka, tkaniny itp.).

Metalowa miska może służyć do zjedzenia posiłku, umycia dłoni ale może też stać

się stopniem na podium, hełmem rycerskim lub tarczą.

20.W scenografii ważny jest pomysł. Myśl o przestrzeni rekwizytem, a nie dekoracją.

Zamiast wycinać drzewa z kartonu spróbuj zrobić je np.: z drabin, z żywych

aktorów. Uwaga! Nie znaczy to, że dziecko ma stać 20 min i być drzewem.

Chodzi tu o teatralną, symboliczną formę.

Pomysł 1 - wyobraź sobie, że oto królewna Śnieżka wchodzi do lasu. Na scenie

drzewo z ciał. Kostium: brązowe getry, brązowa bluzeczka, na dłoniach zielone

rękawiczki (liście). Drzewo się kołysze, szumi, może mówić do Śnieżki. Nagle

drzewo rozpada się, a aktorzy stają się krasnoludkami zakładając czerwoną czapkę

wcześniej ukrytą w wielkiej kieszeni.

Pomysł 2 – królewicz próbuje dostać się do zamku, ale wejścia strzeże rząd rycerzy

w durszlakach na głowie zamiast hełmu z tarczami z pokrywek i warzywami zamiast

mieczy. Nic nie mówią tylko wybijają rytm na pokrywkach, rytm pieśni obronnej,

walecznej. Obraz pomysłowy, jednocześnie odrobinę zabawny, z przymrużeniem

oka. A gdyby tak okazało się przewrotnie, że rycerze okażą się podkuchennymi...